Tante Rianne en collega in het verpleeghuis, wat was het leuk, maar vermoeiend!!!!!!
"Zus" Stievie in de tuin en wat een gek spul lag er plot klaps in de tuin....................
Onze Lou is nu op de leeftijd van 13 weken. Hij is bijna 11 kg en voor de laatste keer geënt van de week.
Met een frolic voor de neus heeft hij niets gemerkt van wat er op zijn gat afspeelde en zal hij weer net zo makkelijk bij de dierenarts en de meiden naar binnen gaan als voor die laatste prik!
Het leven van Lou bestaat op het moment uit leren en beleven!
Samen met de andere honden naar het bos, leren wat sneeuw is, leren wat zon is, honden, paarden koeien en kippen leren kennen.
Mee geweest naar het huisje in de Bieschbos. Moet je overvaren met een boot en er is een hele grote haard die brand en heel veel om te besnuffelen!
EN natuurlijk keten met zijn nieuwe "zus" Stievie!
We hebben voor ons zelf een pup erbij! Na lang dromen is ze er! Onverwachts en misschien even niet geheel handig, maar wel super leuk! Whydanwood Smooth my Heart, genaamd Stievie.
Red try teef , natural bobtail.
Helemaal het hondje naar mijn hart , staat een koppie op en is best behoorlijk vasthoudend in haar gedrag en een echte beauty ook nog!( onze vaders dragen ook nog dezelfde achternaam grinn)'Je kunt van haar genieten op http://www.hartmans.demon.com/.
Stievie is gewoon huishond, wel hoop ik dat ze inzetbaar zal gaan zijn als demonstratiehond voor de stichting. Wat een invasie zal dat gaan geven 1 1/2 Auss in hulphondenland!
Bijzonder is wel dat er nu al Aussie mensen zijn gevallen over het nestje van Lou en dan vooral over de kruising. Ik weet voor mezelf dat Lou een dijk van een mannetje is, deze mensen waar hij geboren is heel goed met de hondjes omgingen en veel om de hondjes gaven!
En dat ik heel blij ben dat ze de keus maakte om het nest geboren te laten worden en dat we zo met een "halve Aussie" op weg zijn naar het eerste Aussie-bloed onder een hulphondendek!
Gister is hij mee geweest naar de verjaardag van ons mam, natuurlijk vergezeld van Stievie.
Verder is vooral het sleutelwoord : "doen".
Afgelopen week met Rianne naar de Slingendaal geweest, waar we in het verzorgingshuis waren met de hondjes. Slingendaal bedankt voor de gast vrijheid!
Dat ging echt heel erg goed!
In een neutrale houding gaat Lou gewoon zijn weggetje. Haalt hier een aai en daar een knuffel, palmt iedereen even in en gaat dan op zijn gemak liggen.
Rolstoelen, liften, mensen met een andere motoriek, hij laat het over zich heen komen zonder onder de indruk te zijn. Dit geeft een heel goed gevoel voor de toekomst!
Gelijk nog even een klein wandelingetje gemaakt in de stad voor de verdere socialisatie, en een deal gesloten met Tante Rianne voor een logeerparty bij Vitha en Desty. Hoe vaak krijg je de kans om op een boot te logeren midden in Rotterdam bij een Saarloos wolfshond en een prettig gestoorde herder?
Het leven is voor Lou één groot feest!
Grappig is dat hij ook hier op de markt al zijn fans heeft! De vrouw van de groentekraam is helemaal verliefd!
Een veel gebruikte uitspraak die we horen is: jeetje wat gaat iemand daar gelukkig mee worden!
Lou is gewoon Lou ! en daarmee een superhondje!
Hij heeft zijn eerste dek!
Gesponsoord door Pa en Ma Rook
en de bedrukking hebben we cadeau gehad van Michel en Claudia (www.sencdisign.nl)
Super bedankt allemaal!
Nu kan hij ook op straat misschien makkelijk aan de slag en hoef ik me minder opgelaten te voelen als we de supermarkt in lopen, en heel raar en zijn dus nog best heel veel mensen die niet weten wat een Hulphond inhoud!
Daar gaan we met elkaar wat aan doen toch?????
Help ons helpen!
Groetjes Nancy, Lou, Stievie en de rest!
