Veranderingen alom.........

De afgelopen dagen is het hier een beetje druk geweest.
De loge Chinta heeft ons weer verlaten en de labjes Hoit en Yves gingen gister als man van huis en kwamen als lampenkap weer terug.......

Blijft voor mij altijd een moeilijk moment, honden onder narcose zien gaan....
Misschien is het kinderachtig maar het voelt nu eenmaal zo!

Verder hebben we een donatie gehad!

Een deel van het geld hebben we goed kunnen besteden aan een scoot-mobiel!
Verder zijn er nu ook krukken en een rollator aan het rijtje trainingsmiddelen toegevoegd!
Nu zijn we alleen nog opzoek naar een elcetrische rolstoel, dus weet u waar we ze ons kunnen helpen laat het ons dan weten!

Maar voorlopig kunnen de hondjes weer een stapje verder worden gebracht met de training!

Even een grappig verhaal over de scoot-toet, want zoals het hier vaker gaat, helemaal normaal gaat het zelden........

Scoot gehaald , helemaal gaaf, vol van het geluk dat het lukte en trots dat er mensen zoveel vertouwen hebben in ons dat ze doneren haal je dan de lang verwachtte scoot van de aanhanger....... blijkt hij bij iedere beweging een geluid te maken, nog rotter als je wekker in de ochtend.......

Geer en ik gekeken maar konden niets vinden om het op te lossen.
Maar goed scoot moest nog schoon en opgeladen worden dus even geen stress over een toetertje.
Was Gister Herman hier, heeft echt gewoon kijk op techniek en zo, bouwt hele theatervoorstellingen, dus ik heel lief gevraagt of hij wilde kijken.......

Dus Herman met steeksleutel en schroevendraaien aan de slag gegaan.....toeeeeeeeetttttt vooruit, toeeeeeettt achteruit en heel wat heen en weer. Stoeltje eraf, kappen eraf, niet te vinden..... Herman mijn zijn kop erin, en natuurlijk alle hondjes ook om de beurt kijken grinn.

Goed lange verhaal kort maken.............. hij stond op de handrem!!!!!!

Zo leerde we weer eens wat! haha.
Ik ga snel een foto van de scoot-toet plaatsen zodat hij er ook echt bij hoort.

Tot zo ver weer even de up-date......
Groetjes Nancy, Lou, Hoit en Yve.

Lou ziet ze vliegen!

Afgelopen weekeind waren Pa en Ma 40 jaar getrouwd!

Met bijbehorende feestelijkheden!

Een overnachting in Avifouna in Alphen aan de Rijn

met broer, schoonzus en de kinders Melanie en Eliza.

Een hele hapening om met elkaar een weekeind vrij te maken.

Wil paste op de hondjes thuis en de rest van de dieren, (daarvoor nogmaals onwijs bedankt) Stievie ging naar vrienden die gekke Aussies gewent zijn. EN op de valreep hebben we op de heen weg Gita te logeren gebracht bij mensen die een hond zochten voor in hun gezin.

Gita zou als volledige hulphond het niet hebben gered binnen de stichting, maar is een heel brave hond!

Ze is echt super lief!

Nu is het zo gelopen dat we de Familie Smith hebben leren kennen die een hond zochten voor in hun gezin met hun dochter en hun zoontje. Het zoontje heet het syndroom van down en er moest dus een heel betrouwbare hond komen die ook niet lomp is.

Dat is dus Gita bij uitstek!

Omdat het allemaal wonderlijk liep en de fam. Smith om de hoek woont bij Avifouna is Gita daar dus gaan logeren. Dus op de heenweg nog een stop in geland om haar uit te laten stappen en de logeerpartij te begeleiden. De zoon was dat weekeind niet thuis, dus konden Pap en Mams eerst zelf kennismaken en kijken en voelen hoe het zou zijn met haar in huis.

Dat was dus een schot in de roos!

Gita is helemaal op haar plek ! Lag al heel snel lekker in de tuin te slapen en was gewoon happy!

En de Fam. SMith is ook helemaal happy met haar!

Het voorstellen aan de kinderen was helemaal geen probleem en ze is nu al niet meer weg te denken uit het gezin!

Ze komt nog terug om hier in de vakantie te zijn zodat wij ook nog even met haar mogen knuffen!

Een goede match !

Op een vreemde manier bij elkaar gekomen, maar wel heel gaaf!

Maar na het bezoek aan fam. Smith door naar Avifouna!

Best spannend ook!

Lou was nog nooit mee geweest naar een Hotel dus wat dat ging doen was een verrassing!

We begonnen met een etentje in het restaurant. Het gewone retaurant zat vol geboekt dus moesten we naar een Buffet restaurant. Dus nog moeilijker voor Lou!

Het was druk en heet in het restaurant en we zaten op de bovenverdieping, dus was een hele goede oefening.

Maar het mannetje deed het heel goed!

Lag gewoon netjes naast de tafel heeft nog een hele tijd geslapen.

Daarna nog een rondje door het park gelopen en wat gedronken in het restaurant.

De volgende dag lekker in het park geweest en alles bekeken. Het enige dat hem verbaasde was het feit dat de Ara's en de gieren los vlogen bij een show. Daar moest hij wel een beetje naar kijken maar bleef verder netjes naast pa liggen!

Het grappige was ook dat ik nu de kans kreeg om ook eens te zien hoe Lou wandeld met andere mensen.

Met de kinderen loopt hij keurig mee!( natuurlijk onder begeleiging!) Aandacht bij de meiden en verder niets! Bij Leen liep hij iets voor maar trok echt niet! Het was echt heel mooi om te zien dat Lou zijn naam zo'n eer aan doet!

Hij was echt een plaatje! Ik heb me geen moment druk gemaakt over hem.

Ik kan niet anders zeggen dan dat het een super mannetje is en dat er heel veel mensen dat kunnen beamen na dit weekeind!

Nog even een complimentje voor Avifouna en van der Valk!

We hadden gevraagt om een kamer waar een hond was toegestaan. Verder was Lou overal welkom en dat merkte je ook!

De toegankelijkheid voor rolstoelen is echt heel goed en hun houding naar een (hulp)hond ook!

Echt een aanrader!

nog een paar plaatjes uit de Lorri-landing. Dat is de enige plek waar Lou niet mee mocht naar binnen.....maar dat snappen we dan ook wel!

Al met al een druk weekeind, maar wel heel geslaagt!

Groetjes Nancy en Lou.

trainen Lou Heusden.

Vandaag in Heusden wezen trainen met Lou.
Even een kleine impressie van de dingen die we deden............

Even weer "normaal"......

Weer even een berichtje over het leven van en met Lou.

Die nog steeds groter wordt en een beetje slunggent op het moment.

Best lastig hoor groeien en blijven begrijpen wat je met die lange poten moet.........

De temperatuur is weer naar normaal gekomen en het leven gaat weer zijn gangetje.

Gister afscheid genomen van twee loge's.

Djonny de koningspoedel is overdragen voor de aftraining bij stichting hulphond, en vriend Max, een gave kruising op veel te lage poten is ook weer terug gegaan, zijn gedrag maakte dat hij niet voorgesteld kon worden helaas.

Wel een leuke tijd gehad met elkaar!

Afgelopen zondag naar de Frisbeewedstrijd van de Bouncers geweest in Nieuwegein.

Voor het eerst naar zo'n evenement was best spannend!

Stievie is best snel onder de indruk va geluid en mensen en ik had ook best een beetje zenuwen hoe het zou gaan lopen.

Lou heeft het prima naar zijn zin gehad!

Al die mensen die zo aardig zijn, honden en pups om mee te spelen wat wil je nog meer!

super toch????

De muziek en alle tenten en frisbees maakte hem niets uit!

Gewoon gezellig en na een tijdje ravotten even lekker slapen!

Was een prima training om op deze manier even wat gekke dingen mee te maken, en ja , je heet niet voor niets Lou he................

Paqo in de tropen.........

Net als heel nederland zitten we hier in een hofge temperatuur onder de parasol te genieten van de tuin.
We zijn overgeschakeld op ons tropenrooster ( vroeg op en naar het bos, beetje werken in de middag even niets. Om een uur of acht pakken we dan de draad weer op)
Het is anders voor de honden gewoon te veel van het goede, zeker waarneer dan de helft een zwart outfittje draagt!

We trainen dus op het heetst van de dag niet met de hondjes en doen dan even de dingen die op de pc gedaan moeten worden en het was echt weer tijd voor een up-date!

Lou gaat super!
Hij groeit als kool en heeft zijn volledige gebit ondertussen!
Alles is goed gegaan met wisselen al heeft hij nu nog wel eens last van een spontaan draadje kwijl.
Maar verder geen diaree of sloopacties gehad.

Het grappige is wel dat vroeger iedereen hem Flatcoated retriever noemde en dat nu de brede kop en de kortere neus van mams zichtbaar lijken te worden!
De vacht gaat wel naar die van een golden toe en de haren op zijn staart en achterpoten worden ook te lang voor de gemiddelde australian sheppert nu. De vacht ligt mooi glad aan zoals bij een golden en je kan er haast je haar in kammen zo glimt hij!

ZIjn gedrag is nog steeds super!
De rust en de stabiliteit die dit mannetje heeft is echt heel fijn om mee te werken!
Bij het boodschappen doen is er niets dat hem verstoord en als je ergens stil staat gaat hij na een minuut of twee uit zichzelf liggen!

We zijn gestart om hem te leren dat hij op commando het water in mag.
Hij vind zwemmen en keten op het strandje bij het ven geweldig!
Maar als werkende hulphond mag hij het water niet in als hij niet nadrukkelijk toestemming heet gekregen dat het wel mag!
Best lastig nog!
Maar hij doet erg zijn best en met deze temperaturen is een beetje verkoeling best een aanrader!

Verder heeft hij ons op de vingers gekeken met het maken van de nieuwe tuinvijver.
Helaas voor ons bleek het vijverfolie niet tegen pupnageltjes te kunnen..........
Dit leverde naast een paar onpedagogische termen ook een hoop werk op ( en een opgebroken tuin en dus een laag of wat zand in huis grinn)
Maar goed, hij is klaar en ligt er schitterend bij!
Met opzichter Lou kon het niet mis gaan ook he......... en we hebben hem nu van beton gemaakt...dat zal ook wel schelen.

Het lopen naast de rolstoel en het aporteren gaan heel goed!
Daar werken we de komende tijd dus gewoon lekker aan verder.
Wel heel fijn is dat Lou niet heeft geleerd wat het is om te trekken aan de lijn en dit dus ook aan de rolstoel niet laat zien. Naast een handbewogen rolstoel loopt hij dus ook gewoon lekker mee!
Enne nog een positief puntje halen uit een domme fout van mezelf.........
Ik had gister de honden op de achterste wei gelaten ,,,,,maar was vergeten het hek naar de geiten en de kippen af te sluiten............
Lou loopt de wei op, maakt contact met Mek, ik zeg zijn naam en ja wel hoor , mannetje draaid zich om en komt lekker terug lopen!
BONUSPUNTEN!!!!!!!!!
Helaas had ik niet gezien dat STievie ook mee gelopen was met hem...dat gaf nog even een geitenrace op het einde van de dag helaas........

Ik heb nieuwe foto's van Lou op het blog en op de site geplaatst!

Tot snel!
Groetjes Nancy, Lou en de rest!

Hij word al een hele vent!

De tijd vliegt!

Zie net dat er weer een maand weg is en ik het blog wat heb laten schieten...........sorry!
Maar alle dingen op een rijtje en de honden vergen dan ook wel wat tijd en aandacht op het moment.
Lou is al een hele vent!
Lange poten en staart op een kleiner lijf, een echte rattaplan haha.

Past niet goed meer in het mandje waar hij altijd zo heeeeeerlijk kon slapen, past niet meer onder de salontafel door en vind het leven nog steeds een feest!
'
Hij gaat gewoon ontzettend goed!
Trainen in de stad is een eitje voor hem, nog steeds!
Werken naast de rolstoel vind hij super leuk en een speeltje terugbrengen en dan gelijk op je schoot liggen als je in de rolstoel zit daar draait hij zijn pootje niet voor om hoor.............
Met een kop zo van " ach doe ik even!'" zoekt hij wel uit wat je van hem wilt doet hij het wel even.
In het bos is het nu even lastiger om als je los loopt niet tegen mensen op te springen, maar goed je bent een blije gozer of je bent het niet he.......

Zus Stievie is een echte partner in crime ....... samen ontdekken dat het filter van de vijver een straal water geeft, dat je een mandje met pantjes in heeeeeeeeeeeel veel stukjes kan delen.........
gewoon de jonge honden dingen van alle dag zeg maar.

Maar aan de lijn en onder zijn dek is het echt een heel voorbeeldig hondje dat zeker iemand heel erg gelukkig zal gaan maken als hij klaar is met de training!

Ik beloof mijn leven te beteren en het blog van tijd tot tijd van een nieuwe boost te voorzien, want er gebeurd ook genoeg wat leuk genoeg is om te vertellen!

Groetjes Nancy, Lou , Stievie en de rest!

Nu 13 weken.

Tante Rianne en collega in het verpleeghuis, wat was het leuk, maar vermoeiend!!!!!!
"Zus" Stievie in de tuin en wat een gek spul lag er plot klaps in de tuin....................



Onze Lou is nu op de leeftijd van 13 weken. Hij is bijna 11 kg en voor de laatste keer geënt van de week.
Met een frolic voor de neus heeft hij niets gemerkt van wat er op zijn gat afspeelde en zal hij weer net zo makkelijk bij de dierenarts en de meiden naar binnen gaan als voor die laatste prik!

Het leven van Lou bestaat op het moment uit leren en beleven!
Samen met de andere honden naar het bos, leren wat sneeuw is, leren wat zon is, honden, paarden koeien en kippen leren kennen.
Mee geweest naar het huisje in de Bieschbos. Moet je overvaren met een boot en er is een hele grote haard die brand en heel veel om te besnuffelen!

EN natuurlijk keten met zijn nieuwe "zus" Stievie!
We hebben voor ons zelf een pup erbij! Na lang dromen is ze er! Onverwachts en misschien even niet geheel handig, maar wel super leuk! Whydanwood Smooth my Heart, genaamd Stievie.
Red try teef , natural bobtail.
Helemaal het hondje naar mijn hart , staat een koppie op en is best behoorlijk vasthoudend in haar gedrag en een echte beauty ook nog!( onze vaders dragen ook nog dezelfde achternaam grinn)'Je kunt van haar genieten op http://www.hartmans.demon.com/.

Stievie is gewoon huishond, wel hoop ik dat ze inzetbaar zal gaan zijn als demonstratiehond voor de stichting. Wat een invasie zal dat gaan geven 1 1/2 Auss in hulphondenland!

Bijzonder is wel dat er nu al Aussie mensen zijn gevallen over het nestje van Lou en dan vooral over de kruising. Ik weet voor mezelf dat Lou een dijk van een mannetje is, deze mensen waar hij geboren is heel goed met de hondjes omgingen en veel om de hondjes gaven!
En dat ik heel blij ben dat ze de keus maakte om het nest geboren te laten worden en dat we zo met een "halve Aussie" op weg zijn naar het eerste Aussie-bloed onder een hulphondendek!

Gister is hij mee geweest naar de verjaardag van ons mam, natuurlijk vergezeld van Stievie.
Verder is vooral het sleutelwoord : "doen".

Afgelopen week met Rianne naar de Slingendaal geweest, waar we in het verzorgingshuis waren met de hondjes. Slingendaal bedankt voor de gast vrijheid!

Dat ging echt heel erg goed!
In een neutrale houding gaat Lou gewoon zijn weggetje. Haalt hier een aai en daar een knuffel, palmt iedereen even in en gaat dan op zijn gemak liggen.

Rolstoelen, liften, mensen met een andere motoriek, hij laat het over zich heen komen zonder onder de indruk te zijn. Dit geeft een heel goed gevoel voor de toekomst!
Gelijk nog even een klein wandelingetje gemaakt in de stad voor de verdere socialisatie, en een deal gesloten met Tante Rianne voor een logeerparty bij Vitha en Desty. Hoe vaak krijg je de kans om op een boot te logeren midden in Rotterdam bij een Saarloos wolfshond en een prettig gestoorde herder?

Het leven is voor Lou één groot feest!

Grappig is dat hij ook hier op de markt al zijn fans heeft! De vrouw van de groentekraam is helemaal verliefd!
Een veel gebruikte uitspraak die we horen is: jeetje wat gaat iemand daar gelukkig mee worden!

Lou is gewoon Lou ! en daarmee een superhondje!

Hij heeft zijn eerste dek!
Gesponsoord door Pa en Ma Rook
en de bedrukking hebben we cadeau gehad van Michel en Claudia (www.sencdisign.nl)
Super bedankt allemaal!

Nu kan hij ook op straat misschien makkelijk aan de slag en hoef ik me minder opgelaten te voelen als we de supermarkt in lopen, en heel raar en zijn dus nog best heel veel mensen die niet weten wat een Hulphond inhoud!

Daar gaan we met elkaar wat aan doen toch?????

Help ons helpen!

Groetjes Nancy, Lou, Stievie en de rest!

De aankoop van Lou.

Even in het kort het verhaal omtrend het aankopen van Lou. Onze eerste eigen hulphond in spee......
Lou is geboren in Rogfort (in België tegen de grens met Frankrijk en Luxumburg aan) een uurtje of 3 rijden hiervan daan.....
Paps is een golden retriever en mam een Australian Sheppard.
Een ongeluksnestje met hele leuke gevolgen!
Er was nog 1 pup over toen de reis ons naar Belgié voerde en de kans zat er in dat we voor jan met de korte achternaam aan de reis begonnen....

Na de nodige mailtjes tussen Irma en hier dus de gok gewaagd.
Onderweg de nodige ach en ohhhhhhs en wat zou je hier heerlijk kunnen wandelen met de hondjes en 1 plas en koffie pauze voor ons allemaal (gelukkig ken ik dus echt (te) gekke mensen die me op dit soort reizen vergezellen!) en drie uur later reden we het dorp in.
Bij het binnenrijden van het dorp stond er een Schotse Herer in een tuin( de echte hondemensen voelen hem al aankomen.........) en dus miste we het huis, want de dames zaten naar de hond te kijken natuurlijk!
Maar de man in ons midden reed vrolijk een rondje mooie ardennen en bracht ons bij Irma voor de deur!
Bij binnekomst was daar Tom Tom een hele leuke Aussie dame die ons rustig en beheerst begroette, drie Mexicaanse naakthonden, een aantal katten, (waaronder een enorme schoonhied van een Bengaalse kat!) en een zwarte pluizenbol..............

Na een heerlijk bakkie koffie was het tijd om te testen.......
Lou (toen nog Bas) doorstond ze glansrijk! (na ieder onderdeel keken we elkaar aan.......het was te mooi om waar te zijn! maar we zagen het allebei! dus moest het wel waar zijn)
Het gevoel van "hij is het helemaal" werd alleen maar groter!
Dus ging hij mee naar huis!

Daar zit je dan achterin de bus........ drie uur rijden van huis met dat kleine mannetje op schoot. Handdoek in de aanslag om eventuele óngelukjes.........
En wat doet het gekke beest? draait zich naarst me op de bank, kop op schoot en slaapt!
Zo heeft hij het eerste uur gelegen on daarna in de benchje wat klaar stond te verwijnen uit zichzelf!
Over de grens zagen we zo'n grote gele M , ja die van Maling aan Sonja! En dan slaat de honger toe he, dus even zondigen en de benen strekken.
En ja, dan ga je als pup van de vlaamse frieten naar de Mac............
Even een beetje getreuzeld bij de deur, want ja daar stond iets mafs met grote schoenen dat je even moest bekijken op je platte gat, en verder heerlijk onder een stoel vandaar gekeken wat er allemaal gebeurde daar!
Alsof je niet anders kende lag je op je gemak totdat we klaar waren om weer te gaan.
Even een plas buiten gedaan en gekeken bij dat gekke ding waar kindjes uit kwamen (ja Lou dat is een ballenbak met glijbaan..) en weer heerlijk slapen in de auto!
Eenmaal bij onze eigenauto aangekomen nog even snel op de arm naar de paardjes geweest en door naar huis.
Daar wachtte de grote honden en de rest van het vee totdat we thuis kwamen.......
Helaas was niet de gehele planning Lou-proof zeg maar.....
We hadden voor de avond een eet/werkafspraak in Goes die echt door moest gaan!
De afspraak was al meerdere keren verzet en omdat er nu echt stukken klaar moesten voor de belastingdienst moesten we wel.........
Dus Lou naar binnen bij Geer, ik de rest van de honden mee genomen de polder in om even lekker te keten met elkaar.
De avond doorgebracht in Goes bij Lémone en Arno (www.hogz.nl) met een heerlijk slapende Lou, en gelukkig waren ook zij erg enthousiast over Lou! Want als ik op hondenvlak voor een aantal mensen in hondenland respect heb, dan zijn zij er twee van!

Het blog gaat de lucht in!!!!!

Op dit blog kom je verhalen tegen van honden die binnen stichting Paqo aanwezig zijn om Hulp- of seizurehond te gaan worden.
Dit zijn honden die speciaal getraind zijn om mensen met een beperking te helepen in het dagelijksleven met o.a. het openen van deuren, lichtknop bedienen, oprapen van spullen e.d.
Een seizurehond leeft bij iemand met epilepsie. Er zijn twee soorten seizurehonden, de seizure allurt (deze signaleerd een aanval voordat hij er werkelijk is) en de seizure response ( deze reageerd nadat de aanval in zet)

We zijn een nieuwe stichting, opgericht om honden vanuit een huiselijke situatie te trainen om die kosteloos ter beschikking te stellen aan cliënten.

Onze eerste pup is ingekocht!
Het gaat om Lou, een kruising Australian shepperd x Golden retriever.
Een bijzondere kruising en een heel bijzonder hondje!
We gaan proberen via het blog het wel en wee van de inmiddels 12 weken oude Lou up-to date weer te gaan geven.

Het doel van het Blog is dat mensen met intresse en vragen bij ons terecht kunnen, maar ook dat het fenomeen hulp - en seizure hond een beetje bekender gaat worden in ons landje!

Help je ons helpen?

Groetjes Nancy en Lou.