Nu 13 weken.

Tante Rianne en collega in het verpleeghuis, wat was het leuk, maar vermoeiend!!!!!!
"Zus" Stievie in de tuin en wat een gek spul lag er plot klaps in de tuin....................



Onze Lou is nu op de leeftijd van 13 weken. Hij is bijna 11 kg en voor de laatste keer geënt van de week.
Met een frolic voor de neus heeft hij niets gemerkt van wat er op zijn gat afspeelde en zal hij weer net zo makkelijk bij de dierenarts en de meiden naar binnen gaan als voor die laatste prik!

Het leven van Lou bestaat op het moment uit leren en beleven!
Samen met de andere honden naar het bos, leren wat sneeuw is, leren wat zon is, honden, paarden koeien en kippen leren kennen.
Mee geweest naar het huisje in de Bieschbos. Moet je overvaren met een boot en er is een hele grote haard die brand en heel veel om te besnuffelen!

EN natuurlijk keten met zijn nieuwe "zus" Stievie!
We hebben voor ons zelf een pup erbij! Na lang dromen is ze er! Onverwachts en misschien even niet geheel handig, maar wel super leuk! Whydanwood Smooth my Heart, genaamd Stievie.
Red try teef , natural bobtail.
Helemaal het hondje naar mijn hart , staat een koppie op en is best behoorlijk vasthoudend in haar gedrag en een echte beauty ook nog!( onze vaders dragen ook nog dezelfde achternaam grinn)'Je kunt van haar genieten op http://www.hartmans.demon.com/.

Stievie is gewoon huishond, wel hoop ik dat ze inzetbaar zal gaan zijn als demonstratiehond voor de stichting. Wat een invasie zal dat gaan geven 1 1/2 Auss in hulphondenland!

Bijzonder is wel dat er nu al Aussie mensen zijn gevallen over het nestje van Lou en dan vooral over de kruising. Ik weet voor mezelf dat Lou een dijk van een mannetje is, deze mensen waar hij geboren is heel goed met de hondjes omgingen en veel om de hondjes gaven!
En dat ik heel blij ben dat ze de keus maakte om het nest geboren te laten worden en dat we zo met een "halve Aussie" op weg zijn naar het eerste Aussie-bloed onder een hulphondendek!

Gister is hij mee geweest naar de verjaardag van ons mam, natuurlijk vergezeld van Stievie.
Verder is vooral het sleutelwoord : "doen".

Afgelopen week met Rianne naar de Slingendaal geweest, waar we in het verzorgingshuis waren met de hondjes. Slingendaal bedankt voor de gast vrijheid!

Dat ging echt heel erg goed!
In een neutrale houding gaat Lou gewoon zijn weggetje. Haalt hier een aai en daar een knuffel, palmt iedereen even in en gaat dan op zijn gemak liggen.

Rolstoelen, liften, mensen met een andere motoriek, hij laat het over zich heen komen zonder onder de indruk te zijn. Dit geeft een heel goed gevoel voor de toekomst!
Gelijk nog even een klein wandelingetje gemaakt in de stad voor de verdere socialisatie, en een deal gesloten met Tante Rianne voor een logeerparty bij Vitha en Desty. Hoe vaak krijg je de kans om op een boot te logeren midden in Rotterdam bij een Saarloos wolfshond en een prettig gestoorde herder?

Het leven is voor Lou één groot feest!

Grappig is dat hij ook hier op de markt al zijn fans heeft! De vrouw van de groentekraam is helemaal verliefd!
Een veel gebruikte uitspraak die we horen is: jeetje wat gaat iemand daar gelukkig mee worden!

Lou is gewoon Lou ! en daarmee een superhondje!

Hij heeft zijn eerste dek!
Gesponsoord door Pa en Ma Rook
en de bedrukking hebben we cadeau gehad van Michel en Claudia (www.sencdisign.nl)
Super bedankt allemaal!

Nu kan hij ook op straat misschien makkelijk aan de slag en hoef ik me minder opgelaten te voelen als we de supermarkt in lopen, en heel raar en zijn dus nog best heel veel mensen die niet weten wat een Hulphond inhoud!

Daar gaan we met elkaar wat aan doen toch?????

Help ons helpen!

Groetjes Nancy, Lou, Stievie en de rest!

De aankoop van Lou.

Even in het kort het verhaal omtrend het aankopen van Lou. Onze eerste eigen hulphond in spee......
Lou is geboren in Rogfort (in België tegen de grens met Frankrijk en Luxumburg aan) een uurtje of 3 rijden hiervan daan.....
Paps is een golden retriever en mam een Australian Sheppard.
Een ongeluksnestje met hele leuke gevolgen!
Er was nog 1 pup over toen de reis ons naar Belgié voerde en de kans zat er in dat we voor jan met de korte achternaam aan de reis begonnen....

Na de nodige mailtjes tussen Irma en hier dus de gok gewaagd.
Onderweg de nodige ach en ohhhhhhs en wat zou je hier heerlijk kunnen wandelen met de hondjes en 1 plas en koffie pauze voor ons allemaal (gelukkig ken ik dus echt (te) gekke mensen die me op dit soort reizen vergezellen!) en drie uur later reden we het dorp in.
Bij het binnenrijden van het dorp stond er een Schotse Herer in een tuin( de echte hondemensen voelen hem al aankomen.........) en dus miste we het huis, want de dames zaten naar de hond te kijken natuurlijk!
Maar de man in ons midden reed vrolijk een rondje mooie ardennen en bracht ons bij Irma voor de deur!
Bij binnekomst was daar Tom Tom een hele leuke Aussie dame die ons rustig en beheerst begroette, drie Mexicaanse naakthonden, een aantal katten, (waaronder een enorme schoonhied van een Bengaalse kat!) en een zwarte pluizenbol..............

Na een heerlijk bakkie koffie was het tijd om te testen.......
Lou (toen nog Bas) doorstond ze glansrijk! (na ieder onderdeel keken we elkaar aan.......het was te mooi om waar te zijn! maar we zagen het allebei! dus moest het wel waar zijn)
Het gevoel van "hij is het helemaal" werd alleen maar groter!
Dus ging hij mee naar huis!

Daar zit je dan achterin de bus........ drie uur rijden van huis met dat kleine mannetje op schoot. Handdoek in de aanslag om eventuele óngelukjes.........
En wat doet het gekke beest? draait zich naarst me op de bank, kop op schoot en slaapt!
Zo heeft hij het eerste uur gelegen on daarna in de benchje wat klaar stond te verwijnen uit zichzelf!
Over de grens zagen we zo'n grote gele M , ja die van Maling aan Sonja! En dan slaat de honger toe he, dus even zondigen en de benen strekken.
En ja, dan ga je als pup van de vlaamse frieten naar de Mac............
Even een beetje getreuzeld bij de deur, want ja daar stond iets mafs met grote schoenen dat je even moest bekijken op je platte gat, en verder heerlijk onder een stoel vandaar gekeken wat er allemaal gebeurde daar!
Alsof je niet anders kende lag je op je gemak totdat we klaar waren om weer te gaan.
Even een plas buiten gedaan en gekeken bij dat gekke ding waar kindjes uit kwamen (ja Lou dat is een ballenbak met glijbaan..) en weer heerlijk slapen in de auto!
Eenmaal bij onze eigenauto aangekomen nog even snel op de arm naar de paardjes geweest en door naar huis.
Daar wachtte de grote honden en de rest van het vee totdat we thuis kwamen.......
Helaas was niet de gehele planning Lou-proof zeg maar.....
We hadden voor de avond een eet/werkafspraak in Goes die echt door moest gaan!
De afspraak was al meerdere keren verzet en omdat er nu echt stukken klaar moesten voor de belastingdienst moesten we wel.........
Dus Lou naar binnen bij Geer, ik de rest van de honden mee genomen de polder in om even lekker te keten met elkaar.
De avond doorgebracht in Goes bij Lémone en Arno (www.hogz.nl) met een heerlijk slapende Lou, en gelukkig waren ook zij erg enthousiast over Lou! Want als ik op hondenvlak voor een aantal mensen in hondenland respect heb, dan zijn zij er twee van!

Het blog gaat de lucht in!!!!!

Op dit blog kom je verhalen tegen van honden die binnen stichting Paqo aanwezig zijn om Hulp- of seizurehond te gaan worden.
Dit zijn honden die speciaal getraind zijn om mensen met een beperking te helepen in het dagelijksleven met o.a. het openen van deuren, lichtknop bedienen, oprapen van spullen e.d.
Een seizurehond leeft bij iemand met epilepsie. Er zijn twee soorten seizurehonden, de seizure allurt (deze signaleerd een aanval voordat hij er werkelijk is) en de seizure response ( deze reageerd nadat de aanval in zet)

We zijn een nieuwe stichting, opgericht om honden vanuit een huiselijke situatie te trainen om die kosteloos ter beschikking te stellen aan cliënten.

Onze eerste pup is ingekocht!
Het gaat om Lou, een kruising Australian shepperd x Golden retriever.
Een bijzondere kruising en een heel bijzonder hondje!
We gaan proberen via het blog het wel en wee van de inmiddels 12 weken oude Lou up-to date weer te gaan geven.

Het doel van het Blog is dat mensen met intresse en vragen bij ons terecht kunnen, maar ook dat het fenomeen hulp - en seizure hond een beetje bekender gaat worden in ons landje!

Help je ons helpen?

Groetjes Nancy en Lou.